1961-1971

een van de grapjes van Vancoille herinner ik me ook nog : wanneer we over Sardinië spraken zei hij dat hij ooit een leerling gehad heeft die op zijn examen niet op dit eiland kon komen en zei dat die jongen zei : "Het heeft iets met vis te maken, maar of het nu haring of kabeljauw was,dat weet ik niet meer".

Op een van de schoolreizen gingen we naar de Ardennen.We deden daar een prachtige wandeling langs de rotsen.Een leerling die toen in het derde leerjaar zat, Guy de Schoenmaeker was op de rotsen geklommen en naar beneden gevallen. gelukkig hield hij er maar alleen een schedelbreuk aan over.

Het gebeurde nogal eens dat ik mijn boekentas in de klas vergat.Ik zat toen in het derde of vierde, in ieder geval bij Gijsemans.Ik kon dus mijn huiswerk niet maken en ging de boekentas halen op school. Soms had ik geluk en was de deur nog open, maar het gebeurde ook dat ze gesloten was.Dan moest ik langs Vancoille passeren (die avondles Frans gaf). Ik was diep onder de indruk en weende bijna. Ik zei : 'Ik ben mijn ka...snik..zak vergeten. Vancoille zei : ben je uw kitzak vergeten? Van toen af noemden de vijfde-en zesdejaars mij 'kitzak'

Bij Vancoille moesten we bij het maken van de Nieuwjaarsbrief voor onze ouders de naam gebruiken zoals zij ons kenden. Vancoille vroeg aan Fons Verbeeck hoe ze hem thuis noemden : hij zei : Ze noemen me thuis 'stinker'. Wel zei Vancoille : zet dan : uw zoon stinker

Wij organiseerden als eerste in het Mechelse sneewklassen.Dat was tussen 64 en 69. Dat gebeurde met een spaarplan en de school paste bij voor wie niet kon betalen. We gingen tot 3x toe naar Melchtal, maar het is dan afgevoerd vanwege te duur volgens het oudercomité. Deze sneeuwklassen waren nochtans vaak de eerste echte vakantie-ervaring voor veel kinderen.

Ik heb me nog moeten presenteren bij Mme Denis op het kasteel van Empain. Ik herinner me dat dienstmeid Roza ook aanwezig was. Na de keuring van kop tot teen was het goed en mocht ik beginnen in de school.

In het begin moesten wij zelf elke morgen de stoven aansteken en onze klassen poetsen. Pas wanneer Zr. Adriaensens gekomen is, werden de kachels door iemand aangestoken, werden de toiletten gepoetst en ook de klassen. Toen kregen we ook een wasbak in de klas.

Het tweede studiejaar 1966-1967 bij Mijnheer Meysmans (ik hoop dat ik zijn naam correct schrijf). Die man was onze 'all time favorite'. Hij speelde op de mandolinebanjo en de fluit. Hij was een vaderlijke figuur en helemaal niet gewelddadig - zoals de meeste van zijn collega's toen. Op de speelplaats: altijd met een zelfgerolde sigaret in de mondhoek. Ik hoop dat hem dat niet fataal geworden is en dat hij een mildere dood is gestorven. Pas nu zie ik dat hij nog best knappe gelaatstrekken had ook (enfin, naar mijn smaak).